Kunst kijken om te kopen vergt een andere blik dan wanneer je door een museum dwaalt. Het esthetische argument wordt belangrijker. Net terug van een vakantie in Parijs met talloze museumbezoeken, merk ik dat ik op de Open Art Fair op zoek ben naar een uitzicht. Alsof ik ook vanuit huis een blik op de wereld wil werpen.

Op de Open Art Fair wordt mijn aandacht onmiddellijk getrokken door ‘Another Season’ van Willem van de Hofstede (Galerie Chiefs & Spirits). Op dit schilderij is een straat afgebeeld. De schilder heeft veel ruimte genomen voor de stoep, de horizon begint pas hoog. De laagstaande zon veroorzaakt langgerekte schaduwen in het straatbeeld. Als de fietsers uit het zicht verdwijnen, is de straat compleet leeg. Van Hofstede heeft veel zwart en wit gebruikt. Donkere schaduwen kenmerken het schilderij. Toch straalt het warmte uit door de vlekkerige gele en rode voorgrond. Een stille straat op een warme zomerdag. Toch is het duidelijk winter. De fietsers dragen winterjassen en de bomen zijn kaal.

Galeria Gaudí heeft een interessante stand wanneer je geïnteresseerd bent in uitzichten. Er hangen vier foto’s van Clara Tassara. Uit de serie ‘Deep Roads’ zou ik zo een werk uit kunnen kiezen. Nummer 5 is het spannendst. Weer verdwijnt er een weg in de horizon, dit keer zijn er in de verte twee wandelaars te zien. De schoonheid is paradoxaal. De landschappen zijn niet mooi, maar kaal en wat dor. Maar door de bergen op de achtergrond zijn de uitzichten wijds. Ook de kleuren maken het werk mooi. De sneeuw op de bergen staat in contrast met het oranje van de stenen en de weg op de voorgrond.

David de la Rua is in dezelfde stand te bewonderen met schilderijen van uitzichten. Zijn twee werken “Negro il Luna” en “Azul Negro y Azul”. De oneindigheid typeert zijn werk. De eerste is een zwarte zee waar het licht op schittert. De ander is mijn favoriet: Een zee met een onheilspellende donkere wolken. De dreiging uit het werk overvalt je meteen. De la Rua laat zien dat er geen personage nodig is om de spanning op te wekken.

Mijn zoektocht eindigt bij een uitzicht op een Noord-Italiaanse stad van Simon Pasini (Galerie Terbeek). Deze schilder maakt eigentijdse werken die tevens een klassieke uitstraling hebben. In “Evening Lights” is het uitzicht geschilderd vanaf een berg. Van de stad zijn oranje daken te zien met in de verte een rivier. We zien het beeld door de ogen van een jong stelletje op de voorgrond. De vrouw leunt speels tegen een muurtje aan. Ze heeft lang donker haar. De jonge man ligt op het muurtje, genietend van een zomerse avond. Zijn hoofd komt iets overeind, alsof hij iets wil gaan zeggen. Deze actie maakt dit werk van de Italiaanse kunstenaar spannend. Hij kijkt naar haar, terwijl haar blik op de oneindigheid is gericht. “Evening Lights” brengt naast een uitzicht een bepaalde warmte in je huis.

Dit blog schreef ik voor Kunstkoning.