Afgelopen maandag een bijzondere primeur. Mijn eerste artikel in Het Parool. Ik maakte een reportage over de Eritrese Semhar.

Op maandag 13 mei was ik in Pakhuis de Zwijger voor de avond “De Zwijger ontmoet…de Eritrese gemeenschap.” Ik ging er heen uit interesse vanwege mijn werk voor Mexaena, de Utrechtse organisatie die Eritrese nieuwkomers helpt.

Ik werd verrast door Semhar die drie jaar in Nederland woont en in het panel plaatsnam op het podium. Ze sprak over vrouwen die vaak alleen wachten om te trouwen. Over waarom Eritrese mensen verlegen zijn en over de mismatch tussen het Nederlandse onderwijssysteem en de achtergrond van Eritrese nieuwkomers. Ze doet dit door haar eigen ervaring te delen. Ik vond haar dapper en wilde haar graag ontmoeten.

En zo legde ik contact en spraken we een paar weken later af in Amsterdam-Oost, op een terrasje bij het Metrostation Weesperplein. Wat doe je in Nederland als je een beroemdheid tegenkomt?”, vroeg ze me terwijl we koffie dronken. Ze wijst naar een man twee tafeltjes naast ons. Hij blijkt een van haar favoriete acteurs te zijn. Een film waarin hij speelt – Tuintje in mijn hart – heeft Semhar vijf keer bekeken. “Ik leer Nederlands door films te kijken”, zegt ze.

Semhar vluchtte drie jaar geleden vanuit Eritrea naar Nederland. Films als Pak van mijn hart en Tuintje in mijn hart hebben haar geholpen want haar Nederlands is uitzonderlijk goed. Wanneer de acteur langs ons tafeltje loopt, laat ze zien dat ze niet bang is. Semhar: “Mag ik je wat vragen?” Even later gaan ze samen op de foto.

Op dat moment wist ik dat ik haar verhaal wilde vertellen. Benieuwd naar dit verhaal? Lees hier het verhaal dat 29 juli in het Parool stond.